باز هم بهار رجب

بازهم انتشار عطر دل انگیز معنویت در فضای جامعه
باز هم طنین صدای شادی کعبه در استقبال از میلاد مولودش!
همان مولودی که در شب ولادتش خدا جشن مهمانی می گیرد
تمام عاشقان آن مولود، مهمان خدایند در خانه ی خدا، مسجد
و چقدر با شکوه است علنی ترین جشن خدا به یمن تولد کودکی که ابر مرد آفرینش است
و چه سعادتمندند دعوت شدگان این جشن
خوش به حال معتکفین …

پس از انقلاب اسلامی در ایران، به برکت انقلاب و خون شهیدان، در بسیاری از شهرهای کشورمان مراسم اعتکاف در روزهای 13، 14 و 15 ماه رجب برگزار می گردد. براساس پژوهش های انجام شده، این سنت نیک در قرن حاضر ابتدا در شهر مقدس قم و توسط عالم ربانی میرزا مهدی بروجردی رحمه الله صورت گرفته و رفته رفته به دیگر شهرهای ایران نیز سرایت کرده است. آیت اللّه العظمی بروجردی رحمه الله هم افزون بر تعطیلی درس ها در ایام اعتکاف، معتکفان را مورد لطف و مرحمت قرار می دادند   .

اعتکاف نیز هم چون نماز و روزه، از عبادت هایی است که علاوه بر اسلام، در ادیان دیگر نیز وجود داشته است. در تاریخ آمده حضرت سلیمان علیه السلام در مسجد بیت المقدس اعتکاف می کرده و آیات قرآن کریم، از ریشه دار بودن اعتکاف در ادیان گذشته خبر می دهد. خداوند متعال می فرماید: «به ابراهیم و اسماعیل امر نمودیم خانه مرا برای طواف کنندگان، اعتکاف کنندگان و رکوع و سجده کنندگان پاکیزه کنید». حضرت موسی علیه السلام نیز خلوتگاهی برای عبادت داشته است. آیات شانزدهم و هفدهم سوره مریم نیز می رساند که حضرت مریم علیهاالسلام وقتی به افتخار ملاقات با فرشته الهی نایل آمد، از مردم بریده بود و در خلوت به سر می برد. علامه طباطبایی رحمه الله در تفسیر المیزان می نویسد: «گویا مقصود از دوری مریم علیهاالسلام از مردم، بریدن از آنان و روی آوردن به اعتکاف برای عبادت بوده است»

درواقع اعتكاف فرصت ‏بسیار مناسبى است تا انسانى كه در پیچ و خم‏هاى زندگی مادى غرق شده، خود را بازیابد و به قصد بهره بردن از ارزش‏هاى معنوى از علایق مادى دست ‏بكشد و خود را در اختیار پروردگار بگذارد و تقاضا كند كه او را در راه راست ثابت نگهدارد تا بتواند به دریاى بیكران انس و مهر خداوند كه یكسره مغفرت و رحمت است، متصل شود.

خالق مهربان قرب خلایق را می‏طلبد. در فكر پرورش روح و روان انسان است و مقررات دینی را تشریع می كند. تنوع عبادات به دلیل نیازهای گوناگون انسانی است، هر عبادتی جوابگوی نیازی از اوست. نماز، زنگار غفلت از روان می زداید و صیقل روح و روان است. در روزه، پالایشگاه خلوص و نردبان صعود است. روزه دار پرواز در آسمان عبادت و عبودیت را می آزماید و آیینه قلبش را نورستان خدایی می كند. حج، شركت در آزمون الهی و قطع تعلقات و دلبستگی دنیوی است. عبادات مالی؛ چون خمس و زكات و صدقات، دمیدن روح ایثار و گذشت در وجود آدمی است.

اما اعتكاف، آمیزه ای از چند عبادت با فضیلت است. روزه كه خود عبادتی ارزشمند است شرط اعتكاف است. حضور در مسجد و خواندن نماز هم شرط آن است. عاكف سه روز در مسجد جامع مقیم می گردد و جز برای ضروریات، كوی دوست را ترك نمی گوید. خود را از حلال باز میدارد تا با تمرین بندگی، جهاد با نفس را بیازماید. اعتكاف عهد مودّت و میثاق مجدد با پروردگار است.

در فضیلت اعتكاف این بس كه معادل طواف كعبه و همتای ركوع و سجود است. خدای منّان می فرماید: "... وَ عَهَدنا اِلی ابراهیمَ وَ اِسمعیلَ اَن طَهّرا بَیتی لِلطّائِفینَ وَ العاكِفینَ وَ الرُكّعِ السُجود؛( آیه 125، سوره بقره) و ما به ابراهیم و اسماعیل فرمان دادیم كه خانه مرا برای طواف كنندگان و معتكفان و ركوع كنندگان و سجده كنندگان از هرگونه آلودگی تطهیركنند."